TUSSENSTOP

Ooit kon je kaartjes kopen, van een mens
die naar je keek, hielp met wat nodig was
en je groette met goeiedag. Dat bracht
niet meer genoeg in kas, de opbrengst
van een praatje werd niet geschat naar
waarde. Dicht bleef de deur, alleen maar
zicht op warm vertrek waarin je niet meer
wachten kon; kou trok over het verarmd station.

Het was de Proson-ploeg die het gebrek aan thuis
verjoeg, nieuw leven bracht met koffie, koek
en een bemand loket. Met hen kwam mee
die moederkloek die na een paar keer vragen
precies wist wat je drinken ging. Sindsdien
begint van huis naar ver met thee; het smaakje
is bekend. Al ver voor Ermelo Centraal werd
de forens gekend en de toerist wegwijs gemaakt.

Nu blijven wij hier en gaat zij op ander spoor;
een goede reis gewenst met luisterend oor.

Fiet van Beek, 2018

Een gedicht voor Meta van den Brink, die 29 april afscheid nam van Ermelo Centraal. Meer dan 12,5 jaar is ze reizigers behulpzaam geweest op het station.