Selecteer een pagina

Mijn Wereld, Mijn Kunst

 

Waar houd ik zelf op
En begint het vreemde?
Iets onbekends waarmee ik ver-enig
Een Eureka van het innerlijke
Die je dan naar buiten brengt
Een ander denkt jouw wereld te kennen
Terwijl je jezelf nog moet leren kennen
Een kaart meegeven wordt lastig
Want er is geen eindbestemming
Dus gaan we op verkenning
In ons eigen en andermans hoofd
Een route die je nooit twee keer kan lopen
Die je soms samen soms alleen gaat
Soms voelt het als een museum
Of een achtbaan
Soms als een doolhof
Of een glijbaan

Waar ben ik beland?
Ben ik al geland?
Of zweef ik nog tussen verleden en toekomst?

Mijn Wereld
Lijkt soms niet van mij
Ik ben er soms zo ver vandaan
En toch ook zo dichtbij

Ben ik hier verkeerd?
Hoelang kun je ergens verkeren
Voor je niks nieuws meer kunt leren?
Hoe weet je waar je staat of gaat
Zonder route, zonder kaart
Een vreemdeling in eigen leven
Reizende op het levenspad

Verdwaal
Verdwaal maar
Probeer
Met vallen en opstaan
Blijf leren
Genieten
Spelen en creëren
Laat jezelf zien
Aan een ander, of aan jou
Dan kom je er achter
Wie je bent
En besef je dat waar je bent niet zoveel uitmaakt
Dat je altijd thuis bent
Waar je ook gaat of staat
Dat je jouw Wereld en jouw Kunst
Altijd met je meedraagt
Dus
Verdwaal maar
Want van mij krijg je geen kaart
Je bent al op je bestemming

 
Camil
Dorpsdichter Ermelo
 
Gedicht geschreven voor de opening van De Kunstroute ‘Da Vinci Etaleert’ 
Thema: Mijn Wereld, Mijn Kunst 
(Meer informatie over de kunstroute te vinden op de sociale media van Leonardo Da Vinci Atelier — Ermelo)