DORPSLIED ERMELO

op muziek van “Het Dorp”, bekend van Wim Sonneveld

Romeinen waren er vroeg bij,
sloegen hun tent op waar nu hei
en schapen in het legergroen.
Klokbekervolk dat eens verdween,
we zien hun graven om ons heen,
de sporen levend net als toen.
De zwijnen wroeten aarde los,
de edelherten in het bos
gaan ons voorbij, spitsen de oren,
zij trekken samen op als wij,
gaan ook alleen, voelen zich vrij
om bij elkaar te horen.

Refrein:
Mijn dorp, zo groen, vitaal en zorgzaam,
als ik je straten weer doorkruis,
klinkt je verhaal en weet ik zeker,
in Ermelo voel ik me thuis.

De schone lucht trekt mensen aan,
ze komen op een camping staan,
reizen te voet, te paard, met boot,
in blik, per fiets of in de trein,
voor elk wat wils, zo moet het zijn,
het aanbod is geweldig groot.
Een pauwenveer bij het prieel,
hij is zo wit als het kasteel,
een wandeltocht over de velden
van Drie en Speuld naar ’t Telgter land,
zwemmen en surfen aan het strand,
zien wat het Pakhuis samenstelde.

Refrein:
Mijn dorp, zo groen, vitaal en zorgzaam,
als ik je straten weer doorkruis,
klinkt je verhaal en weet ik zeker,
in Ermelo voel ik me thuis.

Wie in de war of erg benauwd,
beperkt of niet, we zijn vertrouwd
met gasten uit het hele land,
zij komen hier weer op verhaal,
ontvangen zorg, dat is normaal,
je reikt elkaar dan toch de hand.
Een dorp dat in beweging blijft,
de starheid met plezier verdrijft
is altijd klaar voor nieuwe tijden,
het laat niet los wat ertoe doet,
bewaart wat het bewaren moet
zonder verandering te mijden.

Refrein:
Wat blijft is groen, vitaal en zorgzaam
voor wie de straten eens doorkruist.
Hoor het verhaal en weet dan zeker,
in Ermelo voel je je thuis.

Fiet van Beek, 2017

Op verzoek van de Ermelose Oranjevereniging schreef ik een Dorpslied voor Ermelo, op een bekende melodie. Het werd voor het eerst gezongen tijdens de aubade op Koningsdag, 26 april 2017.